'Alles behalve goedkoop'
Afgelopen zondag won Julianne Moore een Oscar voor haar rol in Still Alice. Onze correspondent in New York zag de film en schreef deze review.
9-3-2015 Door: Glenn Dunks
'Alles behalve goedkoop'
Dank voor je hulp.
Still Alice is een kleine film. Niet alleen klein in de zin van budget of productie maar klein in zijn focus en minimaal in stijl. Deze benadering van regisseurs Richard Glatzer en Wash Westmoreland is door vele bekritiseerd. De verfilming van het gelijknamige boek van Lisa Genova zou niets meer zijn dan de 'ziekte van de week' die meer geschikt is als een TV-film. Dit is een oneerlijke vergelijking die neerbuigend is voor het publiek. Het neemt aan dat films over vrouwen en thema's zoals in die van Still Alice niet de moeite waard zouden zijn als ze niet groots worden aangepakt. Het is niet eerlijk voor bioscoopgangers om dit te suggereren.
Ook zijn er stemmen opgegaan dat hoofdrolspeelster Julianne Moore geen Oscar had verdiend voor deze film nadat ze vier keer eerder was genomineerd. Ze zou alleen gewonnen hebben omdat ze aan de beurt zou zijn en omdat ze een personage speelt die, net als Eddie Redmayne in The Theory of Everything, leidt aan een slopende ziekte. Dit is echter geen Al Pacino die voor Scent Of A Woman een Oscar won. De meeste acteurs zouden trots moeten zijn om een Oscar te winnen voor een rol als fijn gestemd als Moore's rol als Alice. De vergelijking is simplistisch die de vaardigheden van Moore ondermijnt, net als die van regisseurs Westmoreland en Glatzer, van wie de laatste lijdt aan ALS en regisseerde via een iPad in zijn rolstoel. Het is een zeer genuanceerde performance van Julianne Moore die de Oscar dik heeft verdiend.
Dat Still Alice is geregisseerd door de homoseksuele regisseurs Glatzer en Westmoreland en is geproduceerd door Christine Vachon, die ervoor zorgde dat Moore haar iconische rol speelde in Safe van Todd Haynes, is een mooie kroon op de carrière van een actrice die zo belangrijk is geweest voor de indie-film sinds de jaren '90.
Moore wordt bijgestaan door Alec Baldwin, Kate Bosworth, Hunter Parrish en Kristen Stewart. Het is vooral die laatste die schittert met haar rol als de emotioneel complexe dochter Lydia. De scenes waarin Moore en Stewart samen te zien zijn vormen de hoogtepunten van de film. Ze zoeken in elkaars gezichten iets wat ze niet kunnen vinden. Alice zoekt haar dochter waarvan ze het gevoel heeft die te verliezen als haar geheugen steeds slechter wordt. Lydia bestudeert haar moeders gezicht, stem en maniertjes voordat deze zullen verdwijnen. Stewart en Moore zijn werkelijk subliem samen.
Vele kijkers zullen Still Alice moeilijk vinden om te kijken, zeker als ze een familielid hebben die leidt aan Alzheimer of dementie. Het effect van de ziekte, vooral tijdens een late scene in de film waarin Alice een speech geeft waarin ze haar het effect op haar intellectuele vermogens uitlegt, is hartverscheurend en tranentrekkend. Het is alles behalve goedkoop, het is een menselijk. De elegante toon van de film maakt het des te indrukwekkender in een zee van bombastische Oscarwinnaars.
Still Alice is vanaf 12 maart te zien in de bioscopen
Links:
en abonneer je op onze nieuwsbrief.