Meningen over de film Pleasantville

Tja, wat moet ik er van zeggen? Voor het eerst een sneak in
PathÈ, erg
opwindend. Dan verwachtte je eigenlijk ook een uitschieter als film
(in positieve zin). Maar helaas, het viel een beetje tegen. Tijdens
het begin van de film, de eerste 20 tot 30 minuten zit je daar, en
vraag je je af, "Waar gÝÝt het over?". Vervolgens wordt het toch best
wel een aardige film, er zitten wat leuke filmische elementen in,
waardoor je zo'n kwartier voor het eind denkt, "Nah, kan ik wel een
7,5 geven". Maar vervolgens klapt de film als een typisch Amerikaanse
plumpudding in elkaar. Het begint een tranen trekkende film te worden,
helaas helaas. Als je zit te kijken krijg je een beetje een
onbehagelijk gevoel, wat je wel vaker krijgt als naar typisch
amerikaanse films kijkt: "moralistisch". Ik denk dat het laatste woord
de mood van de film wel aardig beschrijft. Over de plot: geen
commentaar. Als je van vijftiger jaren Amerikaans tv-series houdt,
raad ik deze film aan. Als je daar absoluut niet tegen gaan:
wegblijven.

Waardering: 

Leuke komedie met TOBEY MAGUIRE (uit The Ice Storm) & REESE
WITHERSPOON (welke ook speelt in "Cruel Intensions")

Godverdegodverde gloeiende&^*&(*N?ï¥ï†*¥¥ß¥...sorry, maar ik
denk ook eindelijk eens een sneak te nemen, hoorde goeie verhalen etc, maar
dan draaien ze dit...
Goed, 't verhaal: David adoreert bijna zijn favoriete tv-serie, Pleasantville, een zwart/wit-sitcom over een gezin en een stad uit de jaren '50, de tijd waar alles nog onschuldig en onbedorven was, waar normen en waarden nog hoogtij vierden, waar het gezin nog de hoeksteen van de samenleving was. Dit in tegenstelling tot Davids echte leven; ouders gescheiden en nog een irritante zus ook. Dan komt er een Pleasantville-marathon op tv, een must see voor David, ware het niet dat zuslief een afspraakje heeft versierd en ook van de tv wil genieten. Er ontstaat een ruzie, waar de afstandsbediening uiteindelijk 't dupe van
wordt. Probleempje, geen afstandbediening, geen tv...
Maar hey! De deurbel gaat en er staat plots een redder in nood voor de deur:
de tv-reparateur! Die is zo verrukt van Davids kennis over Pleasantville, dat hij stiekem een speciale afstandbediening geeft! En ja hoor, het duurt niet lang of David en zijn zus zijn in de tv-serie beland als zoon en dochter van het brave gezin, allemaal omdat de tv-reparateur dat aan David gunde, al kan hij dat niet echt waarderen.
Al snel komen ze erachter hoe het leven in deze stad in elkaar steekt; werkelijk niets kan er gewoon fout gaan, alles zit vol met aardigheid en moraal, etc. Maar de irritante zus zou de irritante zus niet zijn als zij daar geen verandering in zou brengen, dit tot grote ergenis van haar broer die denkt dat ze daardoor nooit meer kunnen terugkeren. Enfin, zuslief gaat op haar manier een avondje stappen met een date en al snel verandert er het een en ander aan de stad; t krijgt kleur, er gaan dingen fout, kortom het
wordt een ëechteí stad met veranderingen.
En toen was er pauze...PAUZE?! Komt er dan NOG meer?! Want dit duurde al zo
godsgeklaagd lang (bleek pas ruim een uur bezig te zijn...) Maar ik ben een echte Hollander en wil dus wel kijken voor mín geld en heb het dus maar afgekeken.

Wat er na de pauze gebeurt moet je maar zelf bekijken (ik heb al te veel gezegd), maar dan wel op video. Ik begrijp namelijk niet waarom het publiek af en toe zo in een stuip lag. Ok, er viel zo nu en dan wel wat te glimlachen om de braafheid in de jaren '50, maar dat is er na een half uurtje toch echt wel van af...
En dan verder het verhaal...tja, op en of andere manier klopte het gewoon niet, het zat gewoon niet goed in elkaar. Om over het idee van het verhaal maar te zwijgen, blijkbaar kun je alleen via sex uit de zwart/wit-wereld
komen, of nee later toch weer niet...wat willen ze nu eigenlijk met die film?! Mag de serie volgens David nu veranderen of niet? En waarom verandert zijn zus eigenlijk? Vragen, vragen, vragen....
Toch nog wel wat positiefs over Pleasantville en dat zijn namelijk de decors en de jaren '50 simulatie, want toegeven, dat zag er dan weer wel fantastisch mooi uit. Alles in de stad was tot in de puntjes verzorgd jaren '50 en de groezelige zwart/wit-beelden versterkten dit alleen maar. Verder petje af voor de inkleurders (echt een hele reeks namen) voor het verweven van kleur met zwart/wit-materiaal.
En goed, verder was William Macy (Fargo) wel goed gecast als typische jaren '50-vader.
Maar ja, het verhaal....terwijl in 1985 al het idee van in de wereld van de film terechtkomen al op een veel betere manier werd uitgewerkt door Woody Allen in zijn Purple Rose of CaÎro (met Jeff Daniels, speelt ook in deze film).
Hier was het uitgangspunt misschien wel leuk en had ook vast wel wat kunnen
worden, maar het is gewoon net te weinig op een logische manier uitgewerkt.
En dat terwijl de opening zowaar nog wel grappig was...
Tja, misschien klink ik een beetje negatief, misschien was ik wel niet in een goede bui, maar mijn advies is: bespaar jezelf een bioscoopkaartje, koop er maar de bestseller Catcher in the Rye voor en lees dat maar, terwijl er zachtjes op de achtergrond de muziek van de jonge Elvis draait.

Overigens, sneaks zijn zeer zeker wel een aanrader, leuke sfeer etc. en je ziet nog eens een film waar je normaal gesproken niet heen zou gaan en je onbevooroordeeld door wie dan ook naar kan kijken, dus tot volgende week!

Mmm... ben zo lekker aan het tikken, meteen maar even doorgaan naar Menno's Moviesite The Truth: http://thetruth.n1l.net/

Waardering: