Geen vlees en geen vis was het vanavond in Camera. Letterlijk
genomen hadden we vlees genoeg in de kuip, want we kregen een stuk meer van
Kate Winslet te zien dan in Titanic. Haar fraaie vormen pasten goed in het
broeierige Australische landschap, daar was niks op aan te merken.
Helaas wel op de pretenties van deze film die net geen komedie was, net geen
drama en zeker niets met romantiek te maken had. Een Australische familie
huurt een Amerikaanse cult-verdrijver in om hun dochter weer in het gareel
te krijgen omdat die in een Indiase sekte terecht is gekomen. Juist ja. De
anti-sekte-goeroe kan haar in drie dagen genezen, nog fraaier. Maar alles
gaat niet zoals gepland, want de seksuele escapades van de twee, die
beginnen als zij zichzelf beplast en eindigen als hij met een rode mini-jurk
aan met haar in de achterbak van een auto ligt zijn niet alleen smakeloos,
maar zelfs niet eens interessant voor het verhaal.
De periferie dan maar? Nou, ook daar maak je mij niet blij mee. De familie
van onze Australische zielenpoot bestaat uit karikaturale maatschappelijke
randfiguren die niets aan het geheel toevoegen, zelfs geen humor.
Gelukkig zaten er wel leuke momenten in (het schaap als bijzettafel
bijvoorbeeld) en de eerste helft van de film was, hoewel niet erg
inspirerend, toch niet echt saai te noemen. Hoe verder dit product echter
vordert hoe meer het verval toeslaat en op het einde is er van
karakterontwikkeling en plot niets terechtgekomen.
Geen vlees en geen vis dus, maar wel een lege dop. Jammer hoor. | 
