Meningen over de film Festen (EN subtitles)

Op een heel sobere manier doet deze film volledig recht aan het leed van hen die misbruikt zijn.
Dat is wat overheerst en wat met warmte en liefde voor het slachtoffer gedaan is.. Geweldig

Waardering: 

RIK:
Briljante film. Kleinburgerlijke moraal en personages tot het bot ontleed.
Subtiel spel met schuivende machtsverhouding. Zeer originele cameravoering,
die echter puur dienstbaar blijft aan de film. Bovendien erg geestig.
Zal met zo'n titel en afwezigheid van namen als Wesley Snipes of Will Smith
wel 0 publiek trekken, maar is een absolute aanrader. Een verademing tussen
alle Hollywood-shite.
10 uit 10.

WAK:
Aardige film waarvan van te voren al wat bekend was op internet. In de pauze
liepen verassend weinig mensen weg. Dat het een goedkope produktie betreft
blijkt wel uit camerawerk, om zeeziek van te worden.
Het verhaal is dusdanig boeiend dat zelfs ik er niet bij in slaap viel (dit
zegt veel over de onvoorspelbaarheid van het verhaal).
Wat mij betreft 7 uit 10, met deze opmerking dat ik hem op TV na 2 minuten
weg gezapt zou hebben. In de bioscoop is echter de drempel om weg te lopen
wat hoger (hollanders bent zunig). Het spreken van de Deense taal werkt niet in het voordeel.

Waardering: 

Ja, hier ben ik weer! Freakysneaky heeft een klein beetje een
gevoel van misselijkheid overgehouden aan het Deense familiediner in Festen.
Zware kost aan tafel, hoewel merkwaardig luchtig opgediend door de naaste
familieleden. Walgelijke zaken gaan op beschaafde en ingetogen wijze over
tafel. De hardnekkig vrolijke feestgangers doen je lachen, terwijl het om te
janken is. Hilarische momenten worden afgewisseld met pijnlijk zwijgen en
schreeuwende agressie. De camera legt hierbij in onscherpe beelden vast hoe
de waarheid zich des te scherper opdringt aan de aanwezigen. Dit etentje ter
ere van pa is me niet helemaal goed bekomen. Zware kost.

Bij de titel had men de volgende zin bedacht; "iedere familie
heeft zijn geheim"!
Dat klopt in ieder geval, maar over de uitwerking kan je volgens mij van
mening verschillen.
Toegegeven, de spanning wordt goed opgebouwd. Maar voor een onderwerp als
dit (ik verklap niet wat, hoor!)
,vind ik persoonlijk dat er toch net te vaak gelachen werd in de zaal.
Bovendien zitten er wat mij betreft
teveel losse eindjes in het verhaal die niet goed worden afgewerkt.
Kennelijk vinden velen het echter wel
een goede film want in 1998 kreeg hij in Cannes de speciale jury prijs, ga
kijken en oordeel zelf, het
is de moeite waard.

Ik weet dat dit tegen alle regels van sneakdogma 98 ingaat, maar
toch nog even een stukje over Festen van Thomas Vinterberg. Iedereen kent
inmiddels het verhaal. Vader wordt 60 en viert dit in zijn kapitale
landhuis. Onder de gasten bevinden zich zijn zoons Christian en Michael, en
zijn dochter Helene. De andere dochter Linda kan niet komen want die heeft
een tijdje terug zelfmoord gepleegd. Tijdens het feest onthult Christian de
gruwelijke dingen die vader op zijn geweten heeft. Okay?

Mijn festivalstrategie om zo weinig mogelijk bioscoopfilms te zien wierp
zijn vruchten af. Op iffr hadden de bezoekers elkaar nog onder de voet
gelopen voor een kaartje; in het Leidse Kijkhuis had ik met slechts
zeventien andere bezoekers alle ruimte en privacy. Meestal weet ik meteen na
een film wat ik er van vond, maar dit keer moest ik er flink over nadenken,
en eerlijk gezegd ben ik er nog steeds niet uit. In Rotterdam won Festen de
publieksprijs met een gemiddelde waardering van 4,55 en ook op de
recensiepagina van de Filmkrant scoort hij heel hoog met 4,66. We kunnen nu
al zeggen dat hij dit jaar in de Filmkrant bovenaan zal eindigen, en in de
toekomstige Volkskrantenqu�te op de eerste of tweede plaats zal belanden.
Dus een meesterwerk? Nee, volgens mij niet. De film verdient een groot
compliment voor de schitterende acteerprestaties van met name de drie
kinderen en de hulpeloze vader. Verder is het thema behalve afschuwelijk ook
hoogst origineel. Toch heb ik het idee dat nadat alle onthullingen gedaan
zijn en iedereen weer van Christian houdt, er niet zo bar veel meer gebeurt.
En eerlijk gezegd daarvoor ook al niet. Het thema van de film is
schitterend, de uitwerking nogal mager.

En ik moet al helemaal niets hebben van een stroming die zich Dogma 95
noemt, en die allemaal zuiveringen voorstaat als geen staande camera, geen
extra velichting, geen muziek, geen decors en - het meest bespottelijk -
geen eigen mening van de regisseur. Als het een kwajongensgrap is vind ik
het knap dat zoveel suckers erin getrapt zijn. Maar Vinterberg en Von Trier
komen op mij niet over als lolbroeken, en hun films bezorgen me geen
lachstuip. Ik vrees dat het bittere ernst is. Nu is het hebben van principes
niet strijdig met artistieke vernieuwing, maar het voorschrijven van strenge
regeltjes aan anderen is dat wel. Ik ben blij dat kopstukken als Scorsese,
Coppola en Kubrick beleefd hebben bedankt voor het aanbod, zich bij Dogma te
scharen.

Geen topfilm maar wel een waar de regisseur zijn stinkende best op heeft
gedaan: vier van de vijf sterren.

Waardering: