
Recensies van Drôle de Félix
Noord-Afrikaan reist gemoedelijk door Frankrijk
De manier waarop de regisseurs zware thema's als seksualiteit, racisme en het zoeken naar een identiteit behandelen is fris en een tikje zoet; alsof je inademt nadat je een pepermuntje hebt gegeten. Sami Bouajila geeft de voortkabbelende film toch een ferme kern.
Bron: Bianca Stigter in NRC
Blijmoedig op weg richting Marseille
Hoewel Ducastel en Martineau gewichtige onderwerpen als aids, homoseksualiteit en racisme aansnijden, is de toon van Drôle de Félix luchtig. Maar die prettige lichtheid en de fraaie fotografie (van een fotogeniek landschap) kunnen niet verhullen dat de mensen die Félix ontmoet clichématig zijn en de reis door Frankrijk nogal voorspelbaar verloopt - wat wordt benadrukt door de indeling in hoofdstukken, met titels als 'mijn broertje', 'mijn grootmoeder' en - tot slot - 'mijn vader'.
Het is als de blote piemels in Drôle de Félix: de aanvankelijke vanzelfsprekendheid krijgt uiteindelijk iets geforceerds.