Mama (2011)

Uiterlijk lijkt de film een stijloefening in diepe, Russische droefenis. Naarmate hij voortduurt, groeit het verlangen naar ontsnapping aan de trillende koelkast, de onophoudelijke regen, de onvermijdelijke TL-buizen, en het loshangend behang in het appartement. Enig lichtpunt hier is een wereldkaart in de slaapkamer van de zoon, die als een vergeten droom aan de muur hangt. Als zijn moeder een koffer pakt, lijkt dat een reis aan te kondigen. Maar nee, hij gaat slapen. Zelfs dat wordt voor je gevoel real-time in beeld gebracht.